விழிகள் காணும் கோலங்கள் !!!

மூடித் திறந்த இமை இரண்டில்

எண்ணம் எல்லாம் வண்ணமே

வாலிப வயசு வாழ்வெனும் கொலுசில்

கூர்மம் கொண்டு கொல்லும் போதில்

பந்தம் என்ன பாசம் என்ன

சொன்னால் பாவமே

பற்றறுத்து பற்றும் தீயில்

கண்ணில் வேடமே !

முக்தி என்றும் சக்தி என்றும்

சுற்றம் சூழ்ந்து எரியுதடா

ஆத்மாக்கள் அங்கும் இங்கும்    

அலையும் துயரை போக்கடா

தூயவர் இங்கே யாரடா !

தூரிகை என்ன தாரகை என்ன

அவரவர் காணும் கோலங்களே

ஆனவரை அழுதாலும்

ஆண்டவனை அழைத்தாலும்

நிர்வாணமே இறப்பும் பிறப்பும்

இதுதானே நாம் காணும்

நியதி யெனும் நிதர்சனங்களே !

பாவலர் வல்வை சுயேன்