அன்பு மழை பொழியும் அம்மா அருகிருந்தும்
அவளும் சும்மா என்றேன் அவள் பிள்ளை
அன்னை உன்னை கண்கள் கனன்று
காணாத் தூரம் கடிதென நொந்தே
நலிந்து நலம் குன்றி
வறண்ட குளமாகி நெஞ்சம் துடித்தேன்
நெடிய துயர் கூடி குறை கழலோதி
கண்ணெதிரே காணும் தெய்வம்
அன்னை உனை அன்றி
அவணியில் வேறில்லை அம்மா
இப் புவியில் ஈடேதம்மா
பாவலர் வல்வை சுயேன்
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire
அனைவரின் கருத்துக்களையும் வரவேற்கிறேன்...