மனசை கொன்றே போனதேன் மணிப் புறா
காலச் சூழல் கொய்த தென்று
வேடம் தாங்கல் சென்றதில்லை
கூடு கட்டி வாழ்ந்த மனசை
கொத்திப் போனதேன் வந்த புறா
பால் வேறு நீர் வேறாய் பாகம் பிரித்து
நானும் பழகி பார்த்திட
சுட்ட மனம் தோப்பாக பட்ட மனம் நீறாக
போனது போகட்டும் புறம் தள்ளி எழுகிறேன்
நிலாவும் ஓர் நாள் இல்லாது போகுமே
கலங்காது வானம் கண்ணீர் இல்லா கோலமே
ஆறாக் காயம் எத்தனை நாள்
ஆறும் அது ஆறே நாள்
பாளும் மனசே தணிந்தெழு
வேடம் தாங்கல் வேதனை வாழ்வே
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire
அனைவரின் கருத்துக்களையும் வரவேற்கிறேன்...