நிலம் விட்டு புலம் பெயர்ந்த மென் மனமே
நீ எங்கே போகிறாய்....
காற்றும் வெப்பமும் கடும் குளிரும்
கூட்டாட்சி போரில் உன்னை அடித்தனவோ
தாளாது தணிந் துருகி மழையாய்
உன் மண்ணுக்கே வந்துவிட்டாய்
நதியாய் நாணலாய் நடமுற்று
சங்கமக் கடலில் கலந்த ஜீவிதமே
சிலையாகினேன்
நின் ஜீவன் மண்ணுக்கே எழுதப்பட்ட
பட்டையக் கணக்கென கண்ட பின்னே
பாவலர் வல்வை சுயேன்
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire
அனைவரின் கருத்துக்களையும் வரவேற்கிறேன்...