அந்த இராத்திரி பூத்திரி ஏன் அணைந்தது
கற்பனைக் கெட்டா விழி மொழியால்
எழுதிவிட்டாய் ஓர் கவிதை !
பிரபஞ்சமே திரும்பிப் பார்த்தது உன்னை
கவிதையால் காதல் செய்யும் கண்ணகையே
எதுகை மோனை தொடும் முன்னே
என்னை ஏதேதோ செய்துவிட்டாய் !
பரிந்துரைக்கிறேன்
உன் பார்வை ஒன்றே போதும்
பக்கம் வராதே பஸ்பம் ஆகிடுவேன்
தூர நில் துச்சாதணன் அல்ல நான்
பாவலர் வல்வை சுயேன்
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire
அனைவரின் கருத்துக்களையும் வரவேற்கிறேன்...